Even een kleine update

Er is zo langzamerhand best wel wat gebeurd. Nog meer gesloopt, verwijderd en veranderd. Maar: er is ook opbouw. Er zit nu een betonnen vloer in, en de muur tussen kamer en trap is vernieuwd.

Snel gaat het allemaal niet, maar er is nu eindelijk wat vooruitgang. Het eerste wat er nu gaat gebeuren is de badkamer, MET wc! De riolering ligt er wel, maar dat is dan ook alles. Ergens in het pandje staat al ik weet niet hoelang een wc. Maar niet boven de riolering. En dat gaat mogelijk binnenkort veranderen. Eerst nog even tegeltjes kopen...

Ja, dat is weer een "normaal" gezicht. Je kunt nu de trap op komen, zonder bergklim uitrusting.

Het eerste stukje van de nieuwe muur. In de opening komt een sierboog te staan.

Wat zijn wij blij!!! Oh-Oh, Kusje....


En hieronder moet de wc gaan komen. En de tegeltjes. Oh ja, en de waterleidingen, electra, cv, eh, en nog wat lampen, kastjes, doucegelegenheid, kranen, verf...
O, wat wordt ik hier depri van. Nu ja, ik hoef hier niet te wonen, maar thuis blijven we maar met z'n zessen. Ons huis wordt een stuk lichter als Jr mét zijn spullen in dit huis trekt... ;-)

Het laatste voor het beter gaat worden

Jawel, het kan inderdaad. Vandaag zijn de OPBOUW werkzaamheden begonnen! Er wordt nu gemetseld om de nieuwe betonnen vloer te kunnen leggen. Hiervan zal ik de volgende keer wat foto's laten zien. Maar eerst: de beloofde foto's van het dieptepunt.

Dit is de gang. Als jullie mij niet geloven, vergelijk hem maar met eerdere foto's. Het is echt waar.

En hier is de kamer. Uiterst rechts mijn jongste zoon Ben. Die is nu alvast aan het kijken hoe hij het later ook (of juist niet) zal doen...

Zo ziet de "tuin" er nu uit. Ik vraag mij af wat de buren hier nu van zullen denken... N.b. ik heb er geen foto van, maar op het ogenblik is de hoeveelheid zand en puin verdubbeld!!! Je vraagt je af hoe dit allemaal toch wel mogelijk is. Nu, dit is een combinatie van hard, heel hard werken, veel zand sjouwen in emmers, en gewoon blijven opstapelen. En nu maar hopen dat de schutting het niet begeeft. In dat geval krijgen we namelijk ook de dierenbescherming achter ons aan: aan de andere kant staan wat kippen en een haan.

En voor het grote waarom? Om de nieuwe vloer er in te krijgen moeten er steunbeertjes gemetseld worden, en dat moet op de bestaande fundering. Hiervoor moet deze dus vrij gegraven worden. En om een kruipruimte te maken, heb je kruipruimte nodig. En dus moet al dat extra zand er uit.

En ziehier de dader...

Vandaag zijn de metselaars dus begonnen met het maken van de steunen. Er staan twee 6 kuubs containers gevuld met afval. Één met hout en één met puin. Morgen worden deze weggehaald, en wordt een derde container (zelfde maat) geplaatst voor het zand. Aangezien er 12 M3 zand ligt, is dit dus pas de helft. De andere helft hopen we weer onder de vloer kwijt te kunnen op die plaatsen waar geen echte kruiruimte nodig is.
Op het ogenblik liggen de sjouwers (Mario ,Jascha en Arnold) heerlijk in hun bedje spierpijn te kweken. Morgen mogen ze weer verder.

En het wordt nóg erger...

Het heeft lang geduurd, maar nu toch maar weer een "update" over de situatie. Als je dacht dat het dieptepunt bereikt is: vergeet het maar. Er zijn wat aannemers geweest, die hebben verteld wat het kost om de boel wat te verbeteren. Nou, dat is heel wat. Heel wat kosten en niet heel wat verbetering. Nu ja, een nieuwe dakbedekking, een nieuwe benedenvloer en een stalen balk voor onder de verdiepingsvloer.

Nu ik het toch over de vloer van de benedenverdieping heb: die bestaat niet meer. Op dit moment is het gewoon een grote zandbak. Het huis is nu gereduceerd tot 4 muren, een verdieping, en een min of meer waterdicht dak... Ik zei al, het kan écht wel erger!

Het enige dat er bij is gekomen is een riolering. Het huis heeft nu een aansluiting op het hoofdriool gekregen. Binnen moet hij nog wel worden aangesloten, maar het begin is er. Nu is het zaak uit het dal omhoog te klimmen. Gaat dit lukken? Weet hij vanaf nu te bouwen i.p.v. te slopen? Gaat het nog een echt huis worden? Blijf kijken naar ons programma: wordt vervolgd.

Enkele foto's

Deze foto's zijn niet voor de zwakken van maag... Zoals ik al zei, erg vies!

Een stukje van de keuken

Maar ook met leuke authentieke details.

En hier is de dekselse dakpan

De eerste probleempjes

Afgelopen zaterdag zijn we nog even aan het werk geweest. Ditta en Mario gingen ramen lappen, ik zou wel even een dakpan op zijn plek leggen. Dat eerste was ook niks niet gemakkelijk. Hier waren nogal wat bakken met water voor nodig. Maar na anderhalf uur leek het gewoon een stuk lichter in de kamer. En de ramen bleken dus écht geen matglas te zijn. Ik zal volgende keer wat foto's nemen, anders gelooft niemand ons meer.
Ondertussen ging deze jongen even de acrobaat uithangen. Want een ladder hadden we even niet bij de hand. Maar, half uit het dakraam hangend, terwijl iemand anders mijn benen vasthield moest ook kunnen. Nou, een kwartier later klopte dat: het kon. Maar! Wat hoor ik nu? Rammel-rammel-roetsj-klap... Dat was dus de bovenste dakpan van die rij. En en passant nam deze pan ook nog even een lapje huid van mijn arm mee naar beneden (het zijn van die moderne, op schuurpapier lijkende ruwe dakpannen). Dus nu nog wat verder naar buiten hangen, en deze dakpan maar weer vernieuwen. Dat ging wat sneller, na zo'n 5 minuten lag deze op zijn plaats. Ware het niet dat nu de dakpan direct rechts van deze nu weer van zijn plek kwam. Deze kon ik gelukkig normaal tegenhouden, zonder mijzelf te beschadigen. Alleen lukte het maar niet om deze op zijn plek te krijgen. Volgende keer beter, maar dan mét ladder. Oh ja, en op deze manier uit het raam hangen is helemaal niet goed voor je. Ik kon een half uur lang alleen nog maar strompelen, en had twee dagen spierpijn.
Maar toen ik in de kamer zat had ik wel een schitterend uitzicht naar buiten. De ramenlappers hebben de strijd tegen oud vuil uiteindelijk toch nog gewonnen.

De eerste dag

Dag 1 is nu achter de rug. Het eerste wat we moesten doen is de achtergebleven rommel van de vorige eigenaar opruimen. Alles bij elkaar zo'n 5 kuub. Dit hebben we nu in de schuur gedumpt. Ook de begroeing achter is aangepakt. Behalve een hoop zeer stekelig groen, kwamen er 3 kg slakken en een pond spinnen tevoorschijn. En nog meer achter gebleven rommel. De gordijnen hebben we in de hoek gezet.

Maar nu ga ik eigenlijk weer veel te snel. Het begon allemaal toen we een advertentie in de krant zagen voor dit huis. Goedkoop: € 65.000,-. Dan weet je dat het niet al te veel kan zijn. Maar zelfs dat te weten was nog niet genoeg ter voorbereiding. De eerste kijkers waren aan het al zat toen ze bij de woonkamer deur aangekomen waren. Toen zijn ze maar weer naar buiten geklauterd. Toen wij kwamen kijken was er al iets meer opgeruimd, maar het was toch echt wel schrikken. Vanwege de (visuele) gezondheids risico's hebben we hier maar geen foto van geplaatst. Hebben we van schrik ook niet gemaakt, maar dat terzijde.

Er was zo te zien wel een boel van dit huis te maken. En zeker voor een knul alleen. Ah, dit had ik ook nog niet verteld: de koper was Mario (Jr).

Na kort maar hevig overleg is besloten het "huis" toch maar te kopen. Hiermee beginnen de problemen. Het verschil tussen de vraagprijs en de normale huizenprijs in die buurt maakt de bank achterdochtig. Deze vraagt om een bouwkundig rapport. En dat liegt er niet om! Zelfs de grootste optimist zou nu gaan twijfelen. Niet alleen veel achterstallig onderhoud, gestarte en niet afgemaakte verbouwings pogingen, maar ook een aantal bouwkundige problemen.
Maar goed, nog steeds positief ingesteld, dus doorgaan maar. De bank vond het echter dusdanig schokkend dat ze de hypotheek verhoogd hebben, en het geld in het verbouwings depot gaan zetten. Ondertussen loopt de aanvraag voor een werkgeversverklaring. Wel eens gedaan? Zoiets simpels bij de overheid aanvragen? Na twee weken bellen (zo'n verklaring kun je natuurlijk niet aan een lokale personeelszaken overlaten) en jammeren nu eindelijk iemand gevonden die wil meewerken. Deze maakt hem nu direct en zet deze op de fax.
Te laat! De hypotheek aanvraag komt nu niet op tijd meer, en de overdracht wordt uitgesteld. Na nog wat kleine probleempjes is de financiering rond, en de afspraken staan bij de notaris.
Wat kan er nu nog fout gaan?...
Nou, bijvoorbeeld het afschouwen vlak voor de overdracht. Binnen staan de makelaar (lichtelijk beschaamd), en de eigenaar (iets meer beschaamd). Slechts een klein deel van alle rommel en rotzooi is weggehaald. Er wordt afgesproken dat hij in het weekeind alles leeghaalt.
Het hele weekeind blijven we dus thuis. In lichte hoopvolle, maar toch vertwijfelde afwachting.
Maandag middag gaan we weer kijken. Hij is nu tot 80% gekomen (zie restant hierboven!). Met de makelaar spreken we af dat we een container huren, deze vullen en de rekening bij de makelaar indienen.
Dinsdagavond zijn we hiermee begonnen. Oude vuile kleren aan, handschoenen aan en snoetje voor. We voelde ons net zo'n ontruimings team. Oude vloerbedekking, stapels boeken, puzzles, kleren enz. enz. Nog wat oude munten uit de vorige eeuw (dubbeltjes, stuivers), en wat modernere kopermuntjes geraapt, de rest ligt in de schuur. En hiermee zijn we terug waar we bovenaan begonnen zijn.

Nu is het wachten op de offertes voor een nieuwe vloer, nieuwe dakbedekking, verzakte bovenverdieping opkrikken, keuken opnieuw maken en plaatsen, wc (jakkes) vernieuwen, nieuwe voordeur plaatsen, en... Ach, wat eigenlijk niet. Maar dat volgt allemaal later.